تعرض به حریم رودخانه زاینده رود

 به نام خدا

 واقعیتی که می خواهم بیان کنم در خصوص نابود شدن حاشیه رودخانه زاینده رود واقع در شمال و غرب دو روستای حسین آباد وجولرستان میباشد .

بد نیست یک مقایس‍‌ه ای از این منطقه از پیش از انقلاب و بعد از انقلاب داشته باشیم .

آنچه را بیان میکنم  نقل قول اهالی و واقعیتی است که به عینه مشاهده کرده ام . رودخانه زاینده رود از قدیم الایام از غرب وشمال این دو  روستا میگذرد خیلی به سالهای دور نمی روم حدود سی سال پیش حاشیه این رودخانه  را پوشش گیاهی و درختان کهن سال شامل درختان بید، کبوده، گز، سپیدار، سنجد، چنار، توت و غیره پوشانده بود و بیشه زار وسیعی را در این منطقه بوجود آورده بود که رودخانه زاینده رود از میان این بیشه زار میگذشت و راه خود را بسوی باتلاق گاوخونی طی می نمود. در این حال یادم هست و خوب بخاطر می آورم که در فصل بهار وتابستان مردم این محل و خانواده های زیادی از شهر اصفهان و اطراف به این منطقه می آمدند و اوقات فراقت خود را در این مکان در لابلای درختان این بیشه زار سپری میکردند واز طبیعت خدادادی در کنار آب لذت میبردند.

اما بعد از انقلاب متاسفانه چند تن از اهالی روستای حسین آباد وجولرستان به تدریج با دخل وتصرف در حاشیه رودخانه با قطع اشجار و ریختن نخاله های ساختمانی و پرکردن رودخانه، آن را  با ایجاد مزرعه های خصوص و باغهای خصوصی ملک شخصی خویش کرده اند و اجازه دسترسی مردم به رودخانه واستفاده از آن را از مردم سلب نموده اند. به یقین می توان گفت یکی از بهترین وطبیعی ترین بیشه های اطراف زاینده رود در این منطقه بوده که توسط دست انسانها به نابودی کشیده شده است.

متاسفانه علیرغم گزارشات وشکایات مکرر اهالی به فرمانداری شهرستان فلاورجان و سازمان محیط زیست استان اصفهان در طول چندین سال هنوز ترتیب اثر داده نشده است و روز بروز بر نابودی آن افزوده می شود. لذا از مسئولین امر درخواست میگردد ضمن بازدید از این منطقه  شرایط احیای آن و ایجاد فضای سبز پاک در اطراف زاینده رود را در این منطقه به طول حدود 5 کیلومتر برای ساکنین و دیگر شهروندان مجددا احیاء نمایند تا بلکه از تردد اهالی برای تفریحات سالم به پارکهای شلوغ شهر اصفهان جلوگیری بعمل آید و معضل این حاشیه رودخانه نیز حل گردد و دیگر شهروندان هم بتوانند از طبیعت زنده آن بهرمند گردند.